Urodził się 29 września 1943 r. w Popowie.
Polski działacz związkowy, polityk, z zawodu elektryk, lider Solidarności, laureat Pokojowej Nagrody Nobla w roku 1983 i Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1990-1995.
Od grudnia 1965 do 1967 pracował w Zakładach ZREMB-u. W latach 1967-1976 był pracownikiem, jako elektryk okrętowy, Stoczni Gdańskiej im. Lenina. W 1970 był członkiem Komitetu Strajkowego w Stoczni Gdańskiej. W 1971 powrócił do pracy w Stoczni, został czasowo członkiem egzekutywy legalnego związku zawodowego, ale kilka miesięcy później został usunięty z tego stanowiska za "pieniactwo". W 1976 został wyrzucony z pracy z "wilczym biletem" za próbę zorganizowania obchodów rocznicy śmierci zabitych w 1970 roku robotników Stoczni. Dwa lata później współorganizował Wolne Związki Zawodowe Wybrzeża. Powrócił do pracy w 1980.
W sierpniu 1980 był jednym z organizatorów i przywódców strajku w Stoczni Gdańskiej. Po uzyskaniu ustępstw ekonomicznych rozwiązał strajk, a po zawróceniu rozchodzących się Stoczniowców przez Alinę Pieńkowską (i innych) i postawieniu postulatów politycznych kontynuował strajk stając na czele Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego utworzonego z przybywających do Stoczni delegacji strajkujących zakładów z całej Polski, który po podpisaniu porozumienia z rządem Edwarda Babiucha przekształcił się w Tymczasowy Komitet Koordynacyjny NSZZ Solidarność, a ta po rejestracji związku w sądzie przekształciła się w Krajową Komisję Wykonawczą. 17 września 1980 został wybrany przewodniczącym Krajowej Komisji Porozumiewawczej. W kwietniu 1981 na zjeździe delegatów NSZZ Solidarność został wybrany formalnie przewodniczącym Solidarności oraz Krajowej Komisji Porozumiewawczej (1980-1981), której zadaniem było utrzymywanie negocjacji z rządem.W grudniu 1981 był internowany w Chylicach, Otwocku i Arłamowie, został zwolniony w listopadzie 1982.
Rok później wrócił do pracy w Stoczni Gdańskiej na stanowisko elektryka, które formalnie zajmował do 1990 roku.
W 1983 przyznano mu Pokojową Nagrodę Nobla.
W latach 1983-1987 oficjalnie był tylko "prywatną osobą", jednak faktycznie odgrywał rolę trzymanego pod stałym dozorem milicyjnym nieformalnego lidera opozycji. W 1987 założył półlegalną Krajową Komisję Wykonawczą NSZZ "Solidarność", która dążyła oficjalnie do legalizacji związku. Istniała ona trzy lata.
Kalendarium Prezydentury:
- od 22 grudnia 1990 - prezydent RP i zwierzchnik Sił Zbrojnych RP.
- w roku 1991 jako pierwszy w historii prezydent Polski złożył wizytę w Izraelu
- w roku 1991 jako nowo wybrany prezydent III Rzeczypospolitej odwiedził Stany Zjednoczone i spotkał się z działaczami oraz przywódcami Kongresu Polonii Amerykańskiej w Waszyngtonie, Chicago i wielu innych centrach licznej ludności polskiej
- w marcu 1992, w czasie wizyty w Niemczech wysunął koncepcje NATO-bis i EWG-bis, będące
alternatywą dla NATO i EWG dla państw Europy Środkowej
- w roku 1992 przyczynił się do obalenia rządu Jana Olszewskiego po opublikowaniu tzw. listy Macierewicza.
- w roku 1993 był inicjatorem założenia Bezpartyjnego Bloku Wspierania Reform
- w 1993 ułaskawił przestępcę Andrzeja Zielińskiego ps. "Słowik", późniejszego szefa mafii pruszkowskiej
- pojawiły się doniesienia prasowe, że dokonał tego w wyniku nacisku Mieczysława Wachowskiego, któremu "Słowik" miał wręczyć łapówkę w wysokości 150 tys. dolarów.[1]
- w 1995 przegrał w drugiej turze wybory prezydenckie z Aleksandrem Kwaśniewskim.
- 22 grudnia 1995 - zakończył kadencję Prezydenta RP
Działalność po 1995 r.:
- w roku 1995 założył pozarządową organizację Fundacja "Instytut Lecha Wałęsy"
- w roku 2000 ponownie przegrał wybory prezydenckie i ogłosił ostateczne odejście na polityczną emeryturę
- 2002 - podczas uroczystego otwarcia Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2002 reprezentował Europę, niosąc flagę olimpijską u boku sławnych przedstawicieli pozostałych kontynentów.
- 2004 - otrzymał Dyplom Specjalny MSZ za wybitne zasługi dla promocji Polski w świecie.
- pod koniec 2004 - poparł publicznie Pomarańczową Rewolucję na Ukrainie - jego widok na wiecu na kijowskim Majdanie wywołał euforię tłumów. Próbował mediować pomiędzy skłóconymi stronami -
obozem Wiktora Juszczenki i Wiktora Janukowycza, lecz obóz Janukowycza odrzucił jego próby mediacji na samym starcie.
- 16 listopada 2005 roku uzyskał decyzją Instytutu Pamięci Narodowej status pokrzywdzonego przez służby bezpieczeństwa PRL i zapowiedział walkę na drodze sądowej z osobami oskarżającymi go o działalność agenturalną.
- 22 sierpnia 2006 Lech Wałęsa wystąpił z Solidarności, gdyż uznał że związek za bardzo zaangażował się w poparcie PiS i braci Kaczyńskich. Decyzję rozważał już w roku 2005, kiedy polecił opłacenie składek członkowskich tylko do końca roku.
źródło: internet
Tytuł Honorowego Obywatela Miasta Lipna prezydentowi Wałęsie nadała Rada Miejska uchwałą nr V/38/90 przyjętą przez aklamację w dniu 4 października 1990 roku.
