Córka Jana i Jadwigi z Kaniewskich. Urodzona 24 października 1939 roku w Pokrzywniku gmina Skępe.
Dzieciństwo spędziła (z przerwą) przy rodzicach prowadzących indywidualne gospodarstwo rolne położone w miejscowości Pokrzywnik, gmina Skępe. Posiadłość tę rodzice otrzymali w 1924 roku w spadku po ojcu Józefie Fydryszewskim.
Kupił ją w 1875 roku za 660 rubli od swoich rodziców Jakuba i Agnieszki jako osadę włościańską obejmującą 30 morgów ziemi, budynki i inwentarz.
Rodzina ojca od pradziadów była ostoją katolicyzmu i polskości. Należała do grupy chłopów, którzy rozumieli potrzebę kształcenia swoich dzieci, aby oprzeć się rusyfikacji polskiej wsi w okresie zaborów. Zarówno ojciec Jan, który zadziwiał rodzinę swoją piękną kaligrafią, jak i jego dwaj bracia Józef i Franciszek, uczęszczali do szkoły elementarnej w Skępem, gdzie językiem obowiązującym był język rosyjski. Józef, w 1926 roku ukończył Seminarium Duchowne w Płocku i od 1946 do roku 1981 był dziekanem parafii w Wyszkowie n/Bugiem.
W 1941 roku hitlerowcy wysiedlili domowników (rodziców i siedmioro dzieci), a gospodarstwo rodziny Fydryszewskich przejął sołtys niemieckiego pochodzenia Bilic. Wysiedleńcy znaleźli schronienie w niewielkim domku na skraju wsi. Do rodzinnego domu mogli powrócić dopiero w roku 1945. Okres wojenny, to również czas gehenny dla rodziny ze strony matki Jadwigi Fydryszewskiej z domu Kaniewskiej). W 1939 roku babcia – Maria Kaniewska-Michalska musi wraz z dziećmi opuścić wybudowany kilka lat wcześniej przez siebie dom zlokalizowany w Lipnie przy ul. Włocławskiej 16 i rozpocząć tułaczkę po okolicznych wsiach pomieszkując u znajomych, rodziny, aż do zakończenia wojny. Syn Henryk został wywieziony do obozu jenieckiego w głąb Niemiec. Dom zajęty przez niemieckich okupantów z powrotem wraca w ręce Marii Kaniewskiej-Michalskiej i staje się schronieniem niemal dla wszystkich wnucząt zaczynających edukacje, a później rozpoczynających start w dorosłe życie. Przebywając właśnie u babci, Łucja Fydryszewska w 1946 roku rozpoczyna naukę w Szkole Podstawowej nr 2. Po 3 latach (w 1949 r.) wraca do rodzinnej wsi Pokrzywnik, by kontynuować naukę w Skępem. W 1953 roku zdaje egzaminy wstępne do Liceum Pedagogicznego im. Waleriana Łukasińskiego o specjalności wychowanie fizyczne w Wymyślinie. To zdarzenie edukacyjne związane było z problemem wynikającym z utrudnień, jakie w latach pięćdziesiątych stawiano w dostępie do oświaty dzieciom tzw. kułaków.
Tak opisał epizod ten w swojej książce „Moje życie” – pamiętnik nauczyciela i społecznika” Władysław Drzewiecki – ówczesny dyrektor szkoły „Pamiętam żenujący moment walki jaką musiałem toczyć w 1954 roku z członkiem komisji egzaminacyjnej, delegatem politycznym z powiatu, o przyjęcie Łucji Fydryszewskiej, bardzo zdolnej dziewczynki, której ojca pasowano na kułaka”. Lata pobytu w szkole średniej były dla Łucji Fydryszewskiej okresem wszechstronnej edukacji. Aktywnie uczestniczyła w zajęciach pozalekcyjnych:
wchodziła w skład zespołu tanecznego i chóru szkolnego, recytowała, rozwijała działalność harcerską. Najwięcej jednak czasu poświęcała treningom lekkoatletycznym prowadzonych wówczas przez magistra dziś profesora dr hab. Stanisława Strzyżewskiego. W 1956 roku zdobyła na wojewódzkich mistrzostwach Kół Sportowych w Grudziądzu I miejsce w biegu na 100 m (z wynikiem 13,6 s) oraz mistrzostwo Pomorza w sztafecie 4 x 100 m ( z wynikiem 55,7 s). Długo rekord szkoły w Wymyślinie na 60 metrów – 8,2 s należał właśnie do niej. Mimo uciążliwości związanych z codziennym przemierzaniem 10 km drogi do szkoły oraz odrabianiem lekcji przy lampie naftowej, kończyła każdą klasę z wyróżnieniem. W 1957 roku, w okresie wakacji, decyzją rady pedagogicznej, wyjeżdża jako delegat szkoły w ramach wymiany młodzieży na 2 tygodniowy pobyt do Moskwy i Leningradu.
W 1958 roku uzyskała świadectwo dojrzałości, kończąc Liceum Pedagogiczne ze specjalizacją w zakresie wychowania fizycznego. Na maturze, za bardzo dobre wyniki uzyskiwane w okresie nauki, została zwolniona ze zdawania egzaminów ustnych z języka polskiego, matematyki, pedagogiki, psychologii i metodyki. W tym samym roku zdaje egzamin na Uniwersytet Warszawski wydział matematyczny. Po roku przerywa studia i wraca do Lipna, podejmując pracę w Szkole Podstawowej nr 1 (rok 1959). Praca z dziećmi okazała się spełnieniem jej marzeń. Od pierwszych dni prowadzi zespół taneczny, kieruje drużyną harcerską. Osiąga pierwsze sukcesy.
Pracując zawodowo, podwyższa swoje kwalifikacje. W 1967 roku ukończyła Studium Nauczycielskie w Bydgoszczy na kierunku wychowanie fizyczne z biologią. Po odbyciu studiów w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Bydgoszczy uzyskała w 1982 roku dyplom magistra pedagogiki. Kończy kursy uwieńczone wydanym w 1971 roku przez Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy, zaświadczeniem uprawniającym do pracy jako instruktor-choreograf amatorskiego ruchu artystycznego, a także zaświadczeniem wystawionym w 1979 roku przez Urząd Wojewódzki we Włocławku uprawniającym do pracy z zespołami zainteresowań w charakterze instruktora tańca ludowego.
Przebieg pracy zawodowej:
Publiczna Szkoła Powszechna nr 1 w Lipnie Nauczyciel 1959-1961
Powiatowy Dom Kultury w Lipnie Kierownik 1961-1965
Szkoła Podstawowa nr 1 w Lipnie Nauczyciel 1965-1969
Szkoła Podstawowa nr 2 w Lipnie Nauczyciel dyplomowany /kierownik świetlicy 1969-1980
Gminny Ośrodek Kultury w Lipnie Dyrektor 1980-1983
Komitet Gminny PZPR w Lipnie Sekretarz 1983-1985
Szkoła Podstawowa nr 1 w Lipnie Nauczyciel/pedagog szkolny 1985-1989
W okresie intensywnej pracy nad samodoskonaleniem i podnoszeniem kwalifikacji zawodowych, zawiera związek małżeński (rok 1961) ze Stanisławem Ozimkiem nauczycielem w Zespole Szkół Zawodowych w Lipnie. Rok później przychodzi na świat syn Tomasz (ur. w 1962 r), a po jedenastu latach córka Magdalena (ur. w 1973 r).
Przez 30 lat swojej pracy zawodowej prowadzi zespoły taneczne: w lipnowskich szkołach podstawowych nr 1 i 2, w Zespole Szkół Zawodowych w Lipnie i Zespole Szkół Rolniczych w Wymyślinie a także zajęcia nauki tańca w Miejskim Centrum Kultury w Lipnie. Prowadzone przez nią zespoły taneczne plasowały się na pierwszych miejscach w eliminacjach organizowanych na szczeblu powiatu i rejonu oraz zajmowały czołowe lokaty w imprezach wojewódzkich.
W 1972 roku wraz z zespołem tanecznym ze Szkoły podstawowej nr 2 w Lipnie otrzymuje nagrodę przewodniczącego PRN w Lipnie za reprezentowanie powiatu lipnowskiego w przeglądzie „Bydgoszcz’72”. Z tym samym zespołem w roku 1978 uzyskuje wyróżnienie w postaci udziału w finałowym występie w czasie wojewódzkich dożynek w Radziejowie przeprowadzonych z udziałem władz centralnych. W 1988 roku członkowie zespołu tanecznego ze Szkoły Podstawowej nr 1 w Lipnie zostają nagrodzeni 2 tygodniowym wakacyjnym pobytem w ówczesnej NRD za zajęcie II miejsca w Wojewódzkich eliminacjach szkolnych zespołów tanecznych.
Przez wiele lat przewodniczyła jury na organizowanych w Lipnie ogólnopolskich konkursach tańca disco. W latach 1961-2004 była członkiem Towarzystwa Miłośników Ziemi Dobrzyńskiej. W 2000 roku została wyróżniona przez Radę Miejską tytułem „Zasłużony dla Miasta Lipna”. Przemawiając podczas ceremonii nadania jej tytułu powiedziała:
„Pragnę serdecznie podziękować za przyznanie mi tytułu „Zasłużony dla Miasta Lipna” Wysokiej Radzie, Kapitule. Przyjmuje go z radością ale i z pokorą. Mam bowiem świadomość, że można było lepiej i więcej działać na rzecz naszego miasta. Działalność kulturalna towarzyszyła mi przez cały okres mojej pracy pedagogicznej. Nie była dla mnie obowiązkiem, lecz pasją i elementem samorealizacji. Mogłam ją jednak urzeczywistnić dzięki temu, że na swojej drodze zawodowej spotkałam ludzi, którzy dawali mi możliwość działania. Proszę wybaczyć, że przywołam tu nazwiska moich zwierzchników – dyrektorów szkół (większość z nich już nie żyje):
Bolesława Falkowskiego, Bonifacego Tułodzieckiego, Jerzego Dzierżanowskiego, Andrzeja Radekiego, Józefa Cichego, Bolesława Tymowicza, Teresy Czarnomskiej. To właśnie Ci wspaniali ludzie zabiegali o to, aby w ich placówkach oświatowych kwitło życie artystyczne przyczyniając się do integracji uczniów, rozwoju ich talentów i aspiracji. Dumni byli kiedy ich wychowankowie występowali dla lokalnego środowiska, dawali koncerty w powiecie, województwie a nawet zagranicą. To moje koleżanki, nauczycielki wspólnie z rodzicami, poświęcając swój wolny czas haftowały fartuchy, szyły kostiumy. To im właśnie dedykuję dzisiejsze wyróżnienie.
Dedykuje je także całej rzeszy moich uczniów, którzy znosząc trudy ćwiczeń i występów przejmowali moją pasję”.
Prywatnie Łucja Ozimek:
Żona – Stanisława Ozimka (1935-2008) – wieloletniego nauczyciela Zespołu Szkół Zawodowych w Lipnie, mgr inż., absolwenta ATR w Olsztynie (obecnie Uniwersytet Warmińsko-Mazurski) i SGGW w Warszawie;
Matka – Tomasza (ur. 1962) – właściciela Ośrodka Szkolenia Kierowców „OMEGA” w Lipnie; Magdaleny (ur. 1973) – mgr inż. ochrony środowiska, eksperta w tej dziedzinie w CHEMEKO Sp. z o.o. we Włocławku, Polskiej Izbie Przemysłu Chemicznego i PKPP LEWIATAN;
Babcia – trójki wnucząt: Karoliny (ur. 1986) – mgr filologii angielskiej, nauczycielka języka angielskiego, Bartosza (ur. 1992), studenta logistyki transportu i Marysi (ur. 2006), uczennicy klasy „0”.
Osiągnięcia i nagrody
Nagrodzona:
• Nagrodą III stopnia Ministra Oświaty i Wychowania za wybitne osiągnięcia w pracy dydaktyczno-wychowawczej (1972 r.);
• Nagrodą Dyrektora WDK we Włocławku za całokształt działalności społecznej na odcinku upowszechniania kultury (1979 r.);
• Nagrodą II stopnia Ministra Oświaty i Wychowania za osiągnięcia w pracy dydaktycznej i wychowawczej (1980 r.);
• Nagrodą Kuratora Oświaty i Wychowania we Włocławku za szczególne osiągnięcia w pracy dydaktyczno-wychowawczej (1988 r.).
Odznaczona:
• Złotym Krzyżem Zasługi (1980 r.);
• Brązową odznaką „Za Zasługi dla Województwa Włocławskiego” (1983 r.);
• Medalem 40-lecia Polski Ludowej (1984 r.).
