Lekarz, grafik, literat, społecznik, kapitan rezerwy WP
Matka – Leokadia Lewandowska z d. Witecka gospodyni domowa.
Ojciec – Franciszek Lewandowski s. Aleksandra z zawodu był szewcem.
W 1918 r. pełnił czynną służbę w Polskiej Organizacji Wojskowej pseudonim „Leśniewski”, żołnierz Pułku Ułanów Wielkopolskich, członek Sztabu Ochotniczej Straży Pożarnej w Lipnie, więzień obozu koncentracyjnego Mauthausen-Guzen w czasie II wojny światowej, po wyzwoleniu pracuje w swoim zawodzie, cechu Szewców i OSP.
Syn – Rajmund Lewandowski ur. się 4 kwietnia 1927 r., zmarł 28 czerwca 1986 r. Te dwie daty zamykają jak klamrą cały okres życia człowieka. Jego działalność i twórczość, a w każdej z tych dziedzin starał się służyć społeczeństwu i regionowi, który ukochał – Ziemi Dobrzyńskiej.
W latach 1950-1956 studiował w Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie.
W 1956 r. żeni się z córką profesora Politechniki Szczecińskiej – Zdzisławą Anną (technik eksploatacji Żeglugi i Portów, za pracę w Zarządzie Portu Szczecin odznaczona „Zasłużony Pracownik Morza”).
Jedyny syn Rajmunda – Antoni Tomasz, ur. w lutym 1957 r., elektronik, pływa na statkach handlowych jako radiooficer w Polskiej Żegludze Morskiej.
Rajmund Lewandowski w czerwcu 1956 r. podejmuje pracę w Szpitalu Powiatowym w Lipnie. Po odbyciu stażu ukończył 3-miesięczny kurs kardiologii w klinice prof. Żery w Warszawie. Rozpoczął specjalizację z chorób wewnętrznych.
Następnym etapem pracy zawodowej było stanowisko dyrektora Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej i Powiatowego Inspektora Sanitarnego.
W późniejszym okresie pracował na stanowisku kierownika Wydziału Zdrowia. Podejmował specjalizację I i II stopnia z okulistyki u dr. Jana Popkowskiego we Włocławku. Na własne życzenie po uzyskaniu specjalizacji przeszedł do pracy w Przychodni Rejonowej – w Poradni Okulistycznej, gdzie pracował nieprzerwanie do chwili swojej śmierci. Był lekarzem, który zawsze pragnął dobra chorego bez względu na miejsce, w którym Go spotkał, w prywatnym gabinecie czy w Przychodni Rejonowej. Był człowiekiem skromnym, który uważał, że celem życia nie jest zdobycie pieniędzy, ale działanie na rzecz społeczeństwa i regionu. Swój czas i siły chętnie poświęcał dla działań mających na względzie dobro ogółu. Pracował społecznie w Polskim Czerwonym Krzyżu, Komisji Zdrowia i Opieki Społecznej. Był jednym z założycieli Sekcji Miłośników Historii Miasta Lipna i Ziemi Dobrzyńskiej. W 1961 r. dzięki Jego osobistym kontaktom z artystami z kraju i zagranicy i bezinteresownej pracy przy opracowaniu katalogów, Biblioteka Rejonowa mogła zorganizować około 30 wystaw exlibrisów. Rysunkiem interesował się od dziecka. Poważne zainteresowanie się grafiką i uprawianie tej dziedziny sztuki datuje się na rok 1963 i owocuje przyjęciem do Związku Polskich Artystów Plastyków na podstawie prac, co jest dużym sukcesem. Prace swoje pokazuje na wystawach: Białystok, Opole, Kraków, Toruń, Bydgoszcz, Warszawa, Grudziądz, Biecz, Gorlice, Rawicz, Sant Louis, Manistee – USA, Wilno – Litwa, Saint Miklaas – Belgia, Kronach, Welcen – Niemcy, Frederikshavn – Dania, Pescia – Włochy, Epinal, Nancy, Osny – Francja, Budapeszt – Węgry i Kazanlik – Bługaria. Z uprawiania sztuki nie czerpał zysków, wiele obrazów przekazał w darze Polskiemu Komitetowi Opieki Społecznej, Wydziałowi Oświaty, Zespołowi Szkół Elektrycznych we Włocławku, Muzeum w Oświęcimiu, Towarzystwu Kaszubsko-Pomorskiemu, szkole we Wdzydzach Kieszewskich, Akademii Sztabu Generalnego WP w Rembertowie. Swoje sukcesy związane z uprawianiem grafiki kwitował powiedzeniem „górą Lipno”. Odszedł w 59. roku życia, pozostał żywy w niezliczonych pracach graficznych, gdyż jak utrzymuje odwieczne przysłowie „Ars longa, Vita brevis”, czyli „Choć życie krótkie, sztuka trwa”. Nie tylko dłuto grafika bywało często w ręku Rajmunda Lewandowskiego, ale i pióro – opracowania z dziedziny historii medycyny, historii Ziemi Dobrzyńskiej, wiersze, drukowane były w piśmie „Radar”, „Życiu Włocławka”, Biuletynie Przewodnickim PTTK, Włocławskim Towarzystwie Naukowym, którego był członkiem, Klinice Ocznej w Poznaniu. Utwory satyryczne ze zbioru „Żywot ludzi poczciwych”, były emitowane przez rozgłośnie radiowe w Bydgoszczy i Łodzi. Zostaje członkiem Unii Polskich Pisarzy Medyków w Warszawie. Moje szersze omówienie twórczości męża – Rajmunda Lewandowskiego drukowane było w Nordisk Exlibris Tidssrkrift – Dania w 1979 r., oraz w II tomie Światowej Encyklopedii Exlibrisu w Portugali 1986 r. Bywał nagradzany medalami za upowszechnienie kultury i zasługi dla woj. włocławskiego, Złotym Krzyżem Zasługi, Odznaką 1000-Lecia Państwa Polskiego, Medalem 40-lecia PRL, Odznaką „Za Wzorową Pracę w Służbie Zdrowia”, „Odznaką Zasłużony Działacz Kultury”, „Srebrną Odznaką”, Za Zasługi dla Województwa Włocławskiego, ale najwspanialszą nagrodę uzyskał dopiero po śmierci. Za Jego trud i działalność społecznikowską nadano Szkole Podstawowej nr 1 imię Rajmunda Lewandowskiego w dniu 20 maja 1989 r. na wniosek uczniów tej szkoły, Komitetu Rodzicielskiego oraz Grona Pedagogów.
Uchwałą Nr XIII/69/86 Miejskiej Rady Narodowej został wpisany do „Księgi Ludzi Zasłużonych dla Miasta Lipna”.
Rajmund Lewandowski swą działalnością pokazał wielkość ducha mieszkańcom Lipna, które rozsławił poza granicami kraju. Zasłużył w pełni, by znaleźć się w gronie Zasłużonych Obywateli Miasta Lipna.
Źródła: 1 Z. Lewandowska, Rajmund Lewandowski, „Gazeta Lipnowska Nr 27 z dnia 1 września
1996, str.9
2 „Księga Zasłużonych dla Miasta Lipna”, Lipno 1977–1986.
